Yoga hielp me om opnieuw contact te maken met het leven

“Ik herinner me nog mijn eerste tramrit naar Tervuren,” vertelt Courtenay Willis, terwijl ze een hand op haar hart legt. Voor deze 59-jarige yogalerares is dit gebaar zo natuurlijk als knipperen. Toen ze door het bos reisde, voelde ze zich overweldigd.

van Jasmin Kohl.

Dat was 19 jaar geleden, toen deze vrouw uit Virginia besloot de Verenigde Staten te verlaten om haar man te volgen, die een baan had gekregen in Watermaal-Bosvoorde. Vanaf het begin was duidelijk dat wonen in Brussel geen optie was. “Ik heb groen nodig,” benadrukt ze.

Hoewel haar beslissing om een nieuw leven in België te beginnen bewust en weloverwogen was, was het niet gemakkelijk. Willis was werkloos, leed aan hyperthyreoïdie en bevond zich midden in een midlifecrisis. “Dit was de kans om delen van mezelf te ontdekken waarvan ik niet wist dat ze bestonden,” zegt ze. Ze herinnert zich de heilzame effecten van de yogalessen die ze als 20-jarige studente aan de Universiteit van Florida volgde en besloot een opleiding tot yogadocente te doen. “Yoga hielp me om opnieuw contact te maken met het leven,” zegt deze moeder van drie kinderen, terwijl ze haar ogen sluit. Hoewel ze geniet van vele andere sporten en activiteiten, zoals pickleball, is het alleen yoga dat haar die diepe verbinding met haar innerlijke zelf geeft die cruciaal is om zich in balans te voelen.

Nadat ze terugkeerde naar yoga, wist deze opgeleide ecologe, die eerder lesgaf aan de Youngstown State University in Ohio, dat er geen weg terug was. Ze zou trouw blijven aan haar hervonden passie. Aanvankelijk gaf ze les in het sportcentrum Diependal, maar al snel wilde ze lesgeven aan een eigen yogaschool. “Het is echt belangrijk om een eigen ruimte te hebben. Je creëert een andere energie en een echte gemeenschap,” legt ze uit. Maar er was geen yogaschool in de buurt. Gedreven door hetzelfde pragmatisme dat haar naar België bracht, concludeerde ze: “Waarom niet zelf een yogaschool openen?”

Toen ze hoorde dat een boekwinkel in de Nieuwstraat, midden in het centrum van Tervuren, op het punt stond te sluiten, aarzelde Willis niet en huurde het pand meteen. Zo werd “The Tree of Life” geboren, hoewel het er toen heel anders uitzag dan de moderne yogastudio van vandaag. Gedurende twee jaar gaven Willis en zes bevriende yogadocenten hun lessen in een piepkleine kamer. Waar nu de belangrijkste yogaruimte van de studio met uitzicht op een terras en een grote tuin is gevestigd, stonden vroeger vele garages. Willis transformeerde het oude gebouw in 2014 in een oase van rust. Maar nog belangrijker: ze bouwde een echte gemeenschap van mensen die samenkomen om beter in contact te komen met zichzelf. Ongeacht hun verschillende achtergronden, leeftijden en nationaliteiten: “Op de yogamat ademt, beweegt en pulseert iedereen samen.”

Hoe komt het dat ze haar carrière als ecoloog niet mist? “Ik kan vogels en insecten vlak voor mijn deur observeren,” legt ze uit. Als gepassioneerd wandelaar is ze gefascineerd door het 480km lange wandelnetwork van Demer en Dijle, vooral de “holle wegen” en “trage wegen” die haar toelaten diep in de natuur te duiken.

Haar liefde voor de natuur hielp haar ook om snel te integreren toen ze zonder een woord Nederlands te spreken arriveerde: “Ik werd lid van een vogelclub in Tienen en leerde alle vogelnamen in het Nederlands.” Ze maakte er goede vrienden en is nog steeds lid. Haar advies voor buitenlanders die in Tervuren aankomen zonder Nederlands te spreken? “Doe iets waar je van houdt en sluit je aan bij mensen die van hetzelfde houden!”